چگونه زبان های برنامه نویسی با هم کار می کنند؟

چگونه زبان های برنامه نویسی با هم کار می کنند؟

شاید شما شروع به یادگیری یک زبان برنامه نویسی کرده اید، یا شاید از روی کنجکاوی محض باشد، اما ممکن است تعجب کنید که آیا و چگونه زبان های برنامه نویسی با هم کار می کنند. هر سیستم و برنامه‌ای که در دستگاه دیجیتال خود می‌بینید و استفاده می‌کنید از زبان خاصی ساخته شده است و تعداد زیادی از آنها وجود دارد، بنابراین مطمئناً باید بتوانند با هم کار کنند؟ بیایید دریابیم.

زبان های برنامه نویسی با کامپایل شدن یا تفسیر شدن با هم کار می کنند. اساساً این به معنای استفاده از نوعی عنصر برای تغییر یک زبان به زبان دیگر یا اجازه دادن به درک آن توسط یک زبان دیگر است. توجه داشته باشید که معمولاً فقط زبان های خاصی با هم کار می کنند. زبان های سطح پایین با هم کار می کنند، در حالی که زبان های سطح برنامه می توانند با هم کار کنند.

این مقاله به جزئیات زبان های برنامه نویسی می پردازد که به شما درک بهتری از چیستی آنها و انواع مختلف آن ها می دهد. با در نظر گرفتن این موضوع، ما بررسی خواهیم کرد که آیا واقعاً می توانید زبان های خاصی را با هم ترکیب کنید یا حداقل اجازه دهید آنها با یکدیگر کار کنند.

چگونه زبان های برنامه نویسی با هم کار می کنند؟

انواع مختلفی از زبان های برنامه نویسی برای انجام وظایف خاص ساخته شده اند، و برخی از آنها در واقع می توانند با هم کار کنند، حتی اگر ممکن است کاملاً متفاوت به نظر برسند. به‌طور خلاصه، زبان‌های برنامه‌نویسی خاص به زبان‌ها یا کدهایی که زبان‌ها یا سیستم‌های دیگر می‌توانند بخوانند، کامپایل یا تفسیر می‌شوند، اما عوامل زیادی وجود دارد که باید در نظر گرفته شوند و برخی از زبان‌ها با دیگران کار نمی‌کنند. بنابراین بیایید به این موضوع با جزئیات بیشتری نگاه کنیم.

درک زبان های برنامه نویسی

برای اینکه ابتدا بفهمیم که آیا بروزترین زبان برنامه نویسی می توانند با هم کار کنند یا نه، ابتدا باید مفاهیم اصلی زبان های برنامه نویسی را به طور کلی درک کنیم، زیرا آنها از جهات مختلف متفاوت هستند، و به همین دلیل، برخی ممکن است نتوانند کار کنند یا نه. با یکدیگر.

ابتدا کد ماشینی داریم که به عنوان کد باینری نیز شناخته می شود که کامپیوتر آن را مانند یک سری از یک و صفر می خواند. قرار نیست انسان بتواند باینری بخواند، اگرچه هنگام یادگیری برنامه‌نویسی یا کدنویسی، درک لازم است، و این نوع زبان صرفاً اطلاعات آموزشی است که رایانه برای کار کردن به آن نیاز دارد. برای کسب اطلاعات بیشتر، به مقاله ای که در مورد باینری نوشته ایم نگاهی بیندازید.

پس از آن، شما چیزی دارید که به عنوان زبان های سطح اسمبلی شناخته می شود. این معمولاً فقط یک بسته بندی ساده است که روی کد باینری قرار می گیرد تا زبان اصلی را به کد ماشین تبدیل کند. یک مثال از این به جای نوشتن کد باینری است. شما می توانید ADD R0، R3، R5 را بنویسید.

بالاتر از آن، شما زبان های برنامه نویسی سطح سیستم را دریافت می کنید. این نوع زبان برای برنامه نویسی خود رایانه واقعی مانند سیستم عامل درایورهای دستگاه آن استفاده می شود. نمونه هایی از این نوع زبان های برنامه نویسی عبارتند از C و C++.

 

 

آخرین سطح زبان های برنامه نویسی که دریافت می کنید زبان های سطح بالا یا زبان های کاربردی هستند. این یک اصطلاح گسترده است و بسیاری از زبان های مختلف که برای سیستم های خاص استفاده می شود در این سطح گنجانده شده است. زبان‌های اینجا تقریباً برای هر چیزی از طراحی برنامه‌ها تا ساخت وب‌سایت قابل استفاده هستند. روش دیگری که می توان به آن نگاه کرد این است که از این نوع زبان ها برای ساخت برنامه های کاربردی مورد استفاده مصرف کننده استفاده می شود. چند نمونه از این زبان ها جاوا، پایتون، پی اچ پی، روبی، سی شارپ، HTML و غیره هستند.

نکته اصلی که باید از این بخش فهمید و از آن برداشت کرد این است که بین زبان های سیستمی (زبان های سطح پایین) و زبان های کاربردی (سطح بالا) تفاوت قابل توجهی وجود دارد. زبان‌های سیستم خود کامپیوتر را کار می‌کنند و کار می‌کنند، در حالی که از زبان‌های برنامه برای ساختن نرم‌افزار استفاده می‌شود.

آیا می توانید زبان های برنامه نویسی را برای کار با هم ترکیب کنید؟

اکنون که انواع مختلف زبان‌های برنامه‌نویسی را درک می‌کنیم، می‌توانیم تصویر واضحی از اینکه آیا آنها می‌توانند با هم کار کنند و اینکه آیا می‌توان آنها را به روشی خاص با هم ترکیب کرد یا خیر، به دست آورد.

زبان های مختلف می توانند با هم کار کنند، اما آنقدرها هم که فکر می کنید ساده نیست. در اکثر موارد، همانطور که اکنون تفاوت بین زبان های برنامه نویسی را می دانیم، زبان های سطح سیستم با زبان های سطح اسمبلی کار می کنند تا به کامپیوتر دستور دهند، در حالی که زبان های سطح برنامه می توانند با هم کار کنند تا سیستم های رو به مشتری را تشکیل دهند.

این زبان ها با قرار دادن کد از طریق یک کامپایلر یا مفسر با هم کار می کنند و این گونه است که زبان های برنامه نویسی دیگر قادر به درک آن هستند.

با نگاهی به یک مثال ساده، زبان‌های مختلفی را می‌توان برای تشکیل کد مشابه کامپایل کرد، مانند کد C و C++ معمولاً در اسمبلر ماشین یا سی شارپ کامپایل می‌شوند. شکل دیگری از کد سیستم به نام VB.Net در IL کامپایل خواهد شد (این زبانی است که توسط زمان اجرا .Net قابل درک است).

همانطور که می توانید تصور کنید، این فرآیند می تواند بسیار پیچیده شود، به خصوص اگر زبان های برنامه نویسی، کامپایلرها یا مفسرها از انواع مختلفی از سیستم ها استفاده کنند. این بدان معناست که زبان های مختلف روش خاصی برای تخصیص و خواندن انواع داده های خاص مانند اعداد صحیح، شناورها و دوبل ها خواهند داشت. علاوه بر این، هر زبان ممکن است راه های متفاوتی برای نمایش رشته ها و سایر توابع داشته باشد.

هنگام کار بین زبان‌ها، توجه به این نکته ضروری است که این نوع داده‌ها باید از زبانی به زبان دیگر یکسان باشند و اگر اینطور نیستند، حداقل باید به درستی نگاشت شوند و این نوع نگاشت داده‌ها به عنوان مارشالینگ شناخته می‌شود.

مثال ساده دیگری برای درک زبان های برنامه نویسی که با یکدیگر قابل همکاری هستند، HTML، PHP و CSS است که با هم کار می کنند تا صفحات وب را ارائه دهند.

 

عناصر دیگری که به زبان های برنامه نویسی اجازه می دهد با هم کار کنند

علاوه بر کامپایل یا تفسیر کد از یک زبان به زبان دیگر برای کار با یکدیگر، سه عنصر اصلی به زبان های برنامه نویسی مختلف اجازه می دهد تا با هم کار کنند. این عناصر عبارتند از Connection، Storage و Interface.

با تجزیه این موضوع، باید درک کنیم که کاربر یا سیستم باید بتواند داده ها را با پلتفرم یا سایر سیستم ها از طریق حافظه داخلی یا اینترنت مبادله کند. فضای ذخیره سازی حاوی کدهای اجرایی و روشی برای غربال کردن اطلاعات خواهد بود و رابط آن نوعی سخت افزار خواهد بود که می تواند واسطه ای بین کاربر و سیستم و خود زبان ها باشد.

بیایید از مثال خود از وب‌سایت‌هایی که با استفاده از HTML، PHP و CSS ارائه می‌شوند، استفاده کنیم. وب سایتی که با PHP کدگذاری شده است از نوعی پایگاه داده مانند MySQL یا Oracle برای ذخیره، بازیابی و بایگانی داده ها استفاده می کند. زبان برنامه نویسی Back-end (PHP) به وب سایت اجازه می دهد تا به HTML ارائه شود و به مرورگرها اجازه می دهد آن را نشان دهند و CSS جزئیات نحوه ظاهر وب سایت را نشان می دهد. زبان برنامه نویسی دیگری مانند جاوا نیز می تواند پیاده سازی شود و نوعی تعامل ایجاد کند.

حتی اگر این عناصر برای اجازه دادن به زبان‌ها برای کار با یکدیگر، مانند کامپایلر یا مفسر، خاص نیستند، اما همچنان مورد نیاز هستند. در غیر این صورت، زبان ها نمی توانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند، بنابراین در واقع، این روش دیگری برای نحوه کار زبان های برنامه نویسی با یکدیگر است.

نتیجه

ما متوجه شدیم که زبان های برنامه نویسی واقعاً می توانند با هم کار کنند. با این حال، قوانین سختگیرانه ای وجود دارد که باید رعایت شود تا این اتفاق بیفتد.

معمولاً زبان‌های سیستم سطح پایین با زبان‌های سطح بالا کار نمی‌کنند یا نمی‌توانند با هم کار کنند، زیرا برای اهداف متفاوتی استفاده می‌شوند. زبان های سطح پایین برای برقراری ارتباط خاص با رایانه و برنامه ریزی خود رایانه واقعی استفاده می شوند.

زبان های سطح بالا (سطح برنامه) برای ایجاد نرم افزار، سیستم ها و برنامه های کاربردی از دیدگاه مصرف کننده استفاده می شود. این زبان‌ها می‌توانند با هم کار کنند، اگر کامپایل یا به کد صحیحی که باید در آن تعبیر شود.

وقتی به یک وب سایت نگاه می کنید یا برنامه ای را روی تلفن خود اجرا می کنید، نمونه هایی از نحوه کار زبان ها با هم قابل مشاهده است. وجود چندین زبان در یک پروژه غیرمعمول نیست و یک وب سایت نمونه ای عالی برای استفاده از PHP، HTML، جاوا اسکریپت و CSS در یک پروژه است. همه این زبان ها مورد نیاز هستند و برای ایجاد وب سایت هایی که مشاهده می کنید به طور منسجم کار می کنند. توجه داشته باشید که این یک مثال است و از زبان های دیگر و نه فقط اینها می توان استفاده کرد.

امیدواریم این مقاله درک بهتری از زبان های برنامه نویسی داشته باشید و چگونه برخی از آنها می توانند با هم کار کنند. اگر به دنبال حرفه ای در برنامه نویسی هستید، حتما تکالیف خود را انجام دهید و بدانید که برای نوع حرفه خود به چه زبان هایی نیاز دارید.