همه چیز درباره طراحی سه بعدی در دکوراسیون داخلی

طراحی داخلی امروزه یکی از محبوب ترین زمینه های معماری است. بسیاری از افراد به دنبال ورود به این حوزه و کسب اطلاعات بیشتر در مورد آن هستند ، زیرا فرصت های شغلی زیادی وجود دارد. در عین حال ، با استفاده از فناوری های جدید ، طراحی داخلی به عنوان یک کار ساده شده است ، زیرا در رایانه با استفاده از ابزار کافی انجام می شود.

به زبان ساده ، مردم نیازی ندارند که برای ایده های خود ، تصاویر بیشماری را روی یک کاغذ بکشند ، بلکه می توانند در نرم افزارهای طراحی داخلی راحت تر این کار را انجام دهند. با این حال ، این رقابت قوی تری ایجاد کرده است و امروزه افراد به سادگی کار بهتری انجام می دهند. این بدان معناست که نامگذاری برای خود دشوار است.

در این پست ، ما در مورد طراحی داخلی سه بعدی صحبت می کنیم ، که در حال حاضر یک استاندارد است. ما سعی می کنیم به شما کمک کنیم تا کل حوزه ، اهداف آن و ارزشهای اساسی آن را درک کنید. پس بیایید شروع کنیم.

تاریخچه کوتاه

با وجود اینکه تاریخ مشخصی برای شروع طراحی داخلی سه بعدی وجود ندارد ، ما می دانیم که اولین مدلهای سه بعدی که ظاهر شد در دهه 1960 بود. اگرچه طراحی داخلی حرفه ای است که بیش از 100 سال است وجود دارد ، اما عناصر سه بعدی تا اواخر دهه 60 اضافه نشد.

با این حال ، این کار توسط معماران یا طراحان انجام نشد ، زیرا مهندسان کامپیوتر و افرادی که در زمینه اتوماسیون با داده ها و ریاضیات کار می کردند اولین کسانی بودند که مدل سازی سه بعدی را انجام دادند.

اولین فردی که برنامه ای برای طراحی سه بعدی ایجاد کرد ایوان ساترلند است. او Sketchpad را ایجاد کرد ، اولین برنامه در نوع خود که به افراد اجازه می داد اشیاء سه بعدی را ترسیم کنند. دلیل اصلی ظاهر 3D امروزه به خاطر Sketchpad است. ایوان ساترلند و دیوید ایوانز اولین افرادی بودند که در دانشگاه یوتا دپارتمان فناوری های کامپیوتری را راه اندازی کردند ، جایی که بسیاری از آنها طراحی سه بعدی را فرا می گرفتند.

آنها همچنین اولین شرکت گرافیکی سه بعدی را تاسیس کردند. در سال 1969 شروع به کار کرد و کار طراحی سه بعدی در زمینه های مختلف انجام شد. در ابتدا از مدلهای سه بعدی در تبلیغات و تلویزیون استفاده می شد اما با گذشت زمان ، ارزش این زمینه توسط بسیاری از افراد تشخیص داده شد ، که منجر به استفاده از آن در زمینه های مختلف زندگی از جمله طراحی داخلی سه بعدی شد.
نحوه ایجاد مدل های سه بعدی

دو روش اساسی برای ایجاد یک مدل سه بعدی وجود دارد:

1. به صورت خودکار

2. دستی

با روش خودکار ، مدل با استفاده از اسکنر سه بعدی ایجاد می شود در حالی که با روش دستی ، مدلساز باید از یک برنامه استفاده کرده و طرح را ایجاد کند. با این حال ، امروزه ، در صنعت طراحی و سایر زمینه ها ، وقتی شخصی می گوید مدل سازی یا طراحی سه بعدی ، به این معنی است که یک معمار یا طراح برای ایجاد مدلها به نرم افزارهای رایانه ای تکیه می کند.

سه نوع مختلف مدل سازی استفاده می شود ، از جمله NURBS ، Spline و Polygonal. مدلهای سه بعدی تقریباً منحصراً برای نشان دادن ظاهر یک پروژه خاص یا نشان دادن نتایج اولیه پروژه هایی که در حال انجام هستند استفاده می شوند.

نحوه استفاده از مدل های سه بعدی

بسته به نحوه استفاده در آینده ، یک مدل سه بعدی یا گروهی از مدل ها می تواند برای موارد زیر مناسب باشد:

- بازی های ویدئویی

- برنامه های کاربردی

- تصاویر متحرک

- تجسم معماری

- چاپ سه بعدی

به منظور این پست ، ما فقط در مورد تجسم معماری صحبت خواهیم کرد ، زیرا می تواند به طراحی داخلی سه بعدی نیز مربوط شود. در بیشتر موارد ، تجسم منجر به دریافت چندین تصویر سه بعدی می شود که نمایانگر اجسام خاصی هستند. در این مورد ، طراحان باید با هندسه ، مواد مختلف ، نور ، محیط و بافت کار کنند. در نهایت ، تصاویر معمولاً در نرم افزاری مانند Photoshop ویرایش می شوند.
چگونه رندرهای تصویری/تجسمی/تصاویر ایجاد می شوند

1. مدل سازی سه بعدی

اولین قدم ایجاد اشیاء بر اساس اندازه گیری آنها و مقیاس از پیش تعیین شده است. انواع مختلفی از ابزارها یا برنامه های مختلف وجود دارد که می توانند برای ایجاد مدل های سه بعدی استفاده شوند ، از جمله Autodesk ، ZBrush ، Google SketchUp ، Blender و غیره.

2. واقعی ساختن تصویر با افزودن مواد ، بافت و کیفیت فیزیکی

صرف نظر از نوع بازنمایی سه بعدی که صحبت می کنیم ، همه مواد ، مدل ها و سطوح روی آن دارای مشخصات متفاوتی هستند. این بدان معناست که آنها مواد مختلف ، رنگ ها ، تعامل متفاوتی با نور و غیره دارند. همه این ویژگیها باید در نظر گرفته و تنظیم شوند تا همه مدلها نشان داده شده و صادقانه عمل کنند.

3. افزودن منابع نوری

برای جلوگیری از بر هم زدن تعادل کل کار ، نورپردازی در نمای سه بعدی خاص باید کافی باشد. این می تواند طبیعی یا مصنوعی باشد و برای اکثر طراحی های داخلی سه بعدی ، مصنوعی است زیرا نمایندگی برای کمک به مردم است تا ببینند یک فضای خاص پس از اتمام چگونه به نظر می رسد.

صرف نظر از شرایط ، همه اجسام درون تصویر تحت تأثیر نور قرار می گیرند و به همین دلیل بسیار مهم است. به همین دلیل است که عمق ، روشنایی و سایه های ایجاد شده توسط نور باید به درستی تنظیم شوند تا طبیعی به نظر برسند. وقتی این کار به درستی انجام شود ، کل کار واقع بینانه و قانع کننده تر به نظر می رسد.

4. موقعیت یابی مناسب دوربین های مجازی

در بسیاری از انواع مختلف نمایش های بصری و به ویژه طراحی داخلی سه بعدی ، قرار دادن دوربین ها به درستی ضروری است. به هر حال ، هدف اصلی تجسمات طراحی داخلی این است که مالک آینده یک فضای خاص ببیند که کل مکان چگونه به نظر می رسد ، تغییرات را پیشنهاد می دهد ، تردیدها را بیان می کند و غیره.

در عین حال ، مهندس و معمار نیز می توانند مشورت کرده و تغییرات کافی را ایجاد کنند. دوربین ها به بینندگان این امکان را می دهند تا همه جزئیات مهم یک طراحی داخلی خاص را ببینند و خود را در آن غوطه ور کنند ، همانطور که واقعاً آنجا بودند. این امر تصور اینکه چگونه به واقعیت تبدیل می شود را آسان تر می کند.

5. فرایند ارائه

رندرینگ فرایندی است که طی آن تصاویر سه بعدی بر روی سطحی که دو بعدی است ، نمایش داده می شود. رایج ترین نرم افزارهای رندر امروزه Maxwell Render ، Corona Render و V-Ray هستند.

طراحی داخلی چیست؟

فرایند طراحی داخلی شامل ایجاد تجربه یک فضای داخلی خاص با تکیه بر درمان سطح و دستکاری حجم فضایی است. بسیاری از افراد طراحی داخلی و دکوراسیون داخلی را اشتباه می گیرند ، اما طراحی داخلی بر خلاف دکوراسیون ساده به معماری ، روانشناسی محیط و طراحی محصول متکی است.

طراحان داخلی متخصصانی هستند که منازل و ادارات را طراحی می کنند و در این زمینه تخصص دارند. این فرایند خلاق شامل تجزیه و تحلیل اطلاعات برنامه ای ، کار بر روی اصلاح جهت طراحی ، ایجاد جهت مفهومی و تولید اسناد ارتباطی ساختمانی و گرافیکی است.

در بسیاری از کشورها و حوزه های قضایی ، یک طراح داخلی نیاز به مجوز مناسب برای این عمل دارد.

تعادل طراحی داخلی

یکی از مفاهیم اساسی در طراحی سه بعدی شیراز و طراحی داخلی به طور کلی تعادل است. در طراحی داخلی ، تعادل نشان دهنده توزیع وزن بصری برابر در یک فضای خاص است. با این حال ، همه تعادل یکسان نیست و می توان به روش های مختلف به آن نزدیک شد. 3 سبک تعادل در طراحی داخلی وجود دارد از جمله:

1. متقارن

این نوع تعادل بیشتر در فضای داخلی سنتی استفاده می شد. در این سبک ، معمولاً یافتن اشیاء یکسان در موقعیت های مشابه واقع در دو طرف یک عمودی است. به عنوان مثال ، همیشه می توانید طرح های قدیمی اتاق را مشاهده کنید که در هر دو طرف آینه های یکسانی وجود دارد. این نوع تعادل بر اساس شکل انسان است و به همین دلیل است که زندگی و گذراندن زمان در چنین محیطی برای افراد راحت است.

2. نامتقارن

روش نامتقارن در حال حاضر بسیار محبوب است. تعادل با این روش با اجسام مختلف که وزن بصری یکسانی دارند و به طور مشابه بر چشم تأثیر می گذارد ، به دست می آید. این نوع تعادل تصویری معمولی تر ایجاد می کند ، اما ایجاد آن دشوارتر است. با این نوع عدم تقارن ، حرکت بیشتری در فضا ترویج می شود و این باعث می شود طراحی داخلی پر جنب و جوش تری ایجاد شود.

3. شعاعی

با تقارن شعاعی ، تعادل با آرایه کردن همه عناصر مهم طراحی در اطراف یک نقطه مرکزی مشخص که قبلاً تعیین شده است ، حاصل می شود. یک مثال ساده از تراز شعاعی ، راه پله های مارپیچی است که در آن راه پله ها به صورت دایره ای در اطراف یک مرکز می روند و هرگز از آن دورتر نمی شوند.

با این حال ، این نوع تعادل کاربردهای زیادی در فضای داخلی ندارد زیرا یافتن عناصر مناسب که بتواند با آن هماهنگ باشد ، دشوار است. با این حال ، در صورت امکان ، می تواند آن منحصر به فرد و برتری را به طراحی داخلی ببخشد.

نقطه کانونی طراحی داخلی

یکی از بزرگترین مسائل برای طراحان داخلی سه بعدی کسل کننده مداوم است. فضایی که به خوبی طراحی شده است همیشه باید حداقل یک نقطه کانونی داشته باشد ، و اگر ما در مورد یک اتاق بزرگتر صحبت می کنیم ، باید چندین نقطه کانونی وجود داشته باشد. این نقطه کانونی باید غالب باشد تا بتواند توجه را به خود جلب کرده و در بیننده جلب توجه کند و به اطراف خود نگاه کند.

تأثیر نقطه کانونی باید طولانی مدت باشد و در عین حال بخشی حیاتی از کل دکوراسیون باشد و از طریق موضوع ، رنگ ، سبک یا مقیاس برجسته شود. برخی از ساده ترین نمونه های یک نقطه کانونی یک تلویزیون تخت یا یک شومینه است ، زیرا آنها بزرگ هستند اما در طراحی خود اتاق مناسب هستند.

اگر یک طراحی داخلی دارای یک نقطه کانونی طبیعی نباشد که می تواند برای این منظور استفاده شود ، طراح باید یک طرح مصنوعی ایجاد کند. این کار با برجسته کردن آثار هنری ، مبلمان ، رنگ آمیزی یک منطقه خاص یا افزودن تضاد به آن انجام می شود. یکی از مهمترین مواردی که هنگام کار بر روی نقطه کانونی باید به آن توجه داشته باشید این است که تعادل را حفظ کنید تا تمام توجهات را از بقیه اتاق جلب نکند.
اصول اساسی طراحی داخلی سه بعدی

تضاد

کنتراست یک مفهوم بسیار ساده است. مبتنی بر قرار دادن دو عنصر متفاوت در برابر یکدیگر است. یک مثال ساده یک صندلی سیاه و سفید است و یکی از اصول مشخصه طراحی است. همچنین می توان چنین تضادهایی را از طریق تضاد با افزودن ساختارهای هندسی مختلف به هم مانند مربع و دایره ایجاد کرد.

برای ایجاد یک کنتراست کامل که یک اتاق خاص را به درستی زنده می کند ، نیاز به تمرین و تجربه زیادی است. در عین حال ، سایر اصول مورد استفاده نباید تضاد شما را از بین ببرد.

گذار

گذار یک اصل است که توضیح آن دشوار است. با اصول دیگر ، نکته این است که تفاوتهای واضحی را که فوراً برای چشم قابل توجه است ترسیم کنید. با این حال ، با گذار ، هدف ایجاد یک جریان روان است که در آن چشم بیننده قادر خواهد بود به طور طبیعی در یک منطقه کامل بلغزد. یک مثال ساده از انتقال زمانی است که یک طرح خاص از یک خط خمیده ملایم استفاده می کند به طوری که چشم را به آرامی در جهت درست هدایت می کند ، که برای درهای قوسی معمول است.